ΟΙ ΙΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΚΩ

Δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες: «Παγκωακή» και «Σταθμός» στις 18 και 20/7/2011  αντίστοιχα καθώς και στο «Βήμα της Κω» στις 26-7-2011.

          Έχουν παρέλθει αρκετά χρόνια από την εφαρμογή σε ισχύ του Νόμου 3498/2006 για την ανάπτυξη του ιαματικού τουρισμού  και ενώ ακούγεται ότι ετοιμάζεται  νέο θεσμικό πλαίσιο για την αξιοποίηση των ιαματικών φυσικών  πόρων της χώρας, δεν είδαμε μέχρι σήμερα να γίνεται κάτι για τις δικές μας ιαματικές πηγές.

          Ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι η Κως είναι το μοναδικό νησί στα Δωδεκάνησα που, χάρη στη ρηγματογενή τεκτονική και ηφαιστειότητά του, διαθέτει τριών ειδών ιαματικές μεταλλικές πηγές (θερμές, υπόθερμες και ψυχρές), για τις οποίες έγραψα αναλυτικά στο παρελθόν (Βλ. το βιβλίο μου: «Ιστορία της Νήσου Κω», Ι990, σελ.23-24 καθώς και «Τα Κωακά», τόμ. Ζ΄, 2002 σελ. 62-77) .Ο Δήμος της Κω, στην περιφέρεια του οποίου συγκεντρώνονται όλες  οι ιαματικές πηγές, οφείλει άμεσα να συμμετάσχει στο σχεδιασμό μιας συνολικής και καθολικής ανάπτυξης της εναλλακτικής μορφής τουρισμού, που είναι και παραμένει ο ιαματικός τουρισμός, όπως αυτός αναλύεται στον πιο πάνω νόμο. Μπορεί ο Δήμος να αναπτύξει πρωτοβουλίες,  με σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα ή και στα πλαίσια εφαρμογής  της κοινωνικής οικονομίας, προκειμένου να συμβάλει στη διασφάλιση και στον έλεγχο της συνεχούς, σταθερής και ισόρροπης αειφορίας των ιαματικών φυσικών πόρων του νησιού.

          Πόσο δύσκολο άραγε για το Δήμο της Κω θα ήταν, είτε από ίδιους πόρους είτε από χρηματοδότηση Ευρωπαϊκών ή Εθνικών προγραμμάτων, να αναλάβει το κόστος των ειδικών εγκαταστάσεων λειτουργίας και εκμετάλλευσης των  θερμομεταλλικών πηγών του Αγίου Φωκά και της Αγίας Ειρήνης (αναβλύζουν σε 2 ή 3 κοντινά στο εκκλησάκι σημεία)   με ανταποδοτικά από τους χρήστες τέλη; Αυτών των πηγών τα νερά αποδεδειγμένα θεραπεύουν ασθένειες μυϊκού και αναπνευστικού συστήματος, ηπατικές και δερματικές ασθένειες καθώς και ασθένειες αγγείων και οφθαλμών. 

             Να θυμίσω εδώ ότι πριν από πολλά χρόνια οι Ιταλοί κατάφερναν να μεταφέρουν στη θερμοπηγή της Καλλιθέας Ρόδου κάθε εβδομάδα σε γυάλινες δεξαμενές, ερμητικά κλεισμένες, το νερό της θερμοπηγής της Αγίας Ειρήνης, ενώ το νερό της θερμοπηγής του Αγίου Φωκά, που το αποκαλούσαν, μάλιστα, για προπαγανδιστικούς λόγους και «Νερό του Ιπποκράτη», αναμίγνυαν με το νερό της Καλλιθέας Ρόδου, σε αναλογία 1/3 νερού του Ιπποκράτη με 2/3 νερού της Καλλιθέας, με άριστα για την υγεία των εκεί λουομένων αποτελέσματα. Αν αυτό επιχειρείτο με επιτυχία στα μέσα περίπου του περασμένου αιώνα, σκεφθείτε με τη σημερινή τεχνογνωσία τι μπορούμε να κατορθώσουμε.

          Παράλληλα μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί και η ποσιθεραπεία με το σιδηρούχο οξυανθρακικό νερό της πηγής του Κοκκινόνερου, που είναι κατάλληλο, όπως μας πληροφορούν οι ειδήμονες, τόσο για την τόνωση του μυϊκού συστήματος του εντερικού σωλήνα όσο και για τη διευκόλυνση των απορροφήσεων των τροφών, ενώ θεραπεύει ακόμη και αδενοπάθειες μικρών κυρίως παιδιών. Η άντληση και χρήση επίσης του λασπώδους μεταλλικού νερού των Βολκάνων (Βόρκα), που βρίσκεται πολύ κοντά στην πηγή του Κοκκινόνερου  και ενδείκνυται για τη θεραπεία χρόνιων δερματοπαθειών και άλλων παθήσεων, μπορεί να τύχει σύγχρονης και κατάλληλης εκμετάλλευσης σε ειδικές προς τούτο εγκαταστάσεις (πηλοθεραπεία).

          Ας μη ξεχνούμε ότι οι υψηλού επιπέδου υπηρεσίες αναζωογόνησης και ευεξίας, τα λεγόμενα “spa,”μαζί με την αξιοποίηση των ιαματικών φυσικών πόρων  αποτελούν σήμερα ένα από τα ταχύτατα αναπτυσσόμενα τμήματα της τουριστικής βιομηχανίας. Προσφέρονται όλο το χρόνο και γνωρίζουν διεθνώς μια άνθηση, αφού προσελκύουν όχι μόνο ηλικιωμένους πάσχοντες, αλλά και τουρίστες υψηλών εισοδημάτων. Ήδη πάνω από 20 εκατομμύρια άτομα στην Ευρώπη επισκέπτονται κέντρα  spa και διανυκτερεύουν κατά μέσο όρο 6 βράδια  κατ’ άτομο και ανά επίσκεψη, ενώ 4 στους 10 Ευρωπαίους που επισκέπτονται τα περισσότερα κέντρα ευεξίας είναι Γερμανοί ( Πηγή: International Spa Association).

          Γνωρίζω ότι η πρόκληση για το Δήμο μας είναι μεγάλη και τα περιθώρια -  εν μέσω οικονομικής ύφεσης - πολύ στενά. Ωστόσο μεγάλες είναι και οι προοπτικές που διανοίγονται, ώστε να καταστεί επιτέλους η Ιπποκρατική Κως πρότυπο Κέντρο Θερμαλισμού - πρότυπο Κέντρο Ιαματικών Λουτρών στα Δωδεκάνησα.  Ας το. αποτολμήσουμε

Η ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ «ΜΥΣΤΡΑ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ» ΣΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ.

Δημοσιεύθηκε στο «Βήμα της Κω» στις 27-4-2012

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξαγγελθείσα κατά καιρούς από Κυβερνητικά στελέχη αξιοποίηση και προώθηση του θρησκευτικού και προσκυνηματικού τουρισμού εμπλουτίζει όχι μόνο το τουριστικό αλλά και το πολιτιστικό προϊόν της Ελλάδας σ’ αυτούς τους  δυσοίωνους και χαλεπούς καιρούς που ζει η πατρίδα μας, γι αυτό και η  ανάδειξη των θρησκευτικών μνημείων μιας περιοχής  συμβάλλει στην περαιτέρω  ανάπτυξη της τουριστικής της κίνησης και στην ενίσχυση της τοπικής της οικονομίας.

  

Επιτακτική θεωρώ  την ένταξη στα θρησκευτικά και προσκυνηματικά μνημεία των διαφόρων περιοχών της Ελλάδας και του  σημαντικότατου  θρησκευτικού μνημείου της Κω, που είναι η Ιερά Μονή της Πανυπεράγνου Θεοτόκου, η λεγόμενη των Καστριανών (ή  Παναγία Υπαπαντή ή Φλεβαριώτισσα), που κτίστηκε από τον Όσιο Χριστόδουλο τον Λατρηνό τον 11^ο αιώνα στους πρόποδες του λόφου, δυτικά του περίφημου Κάστρου του Παλαιού Πυλίου. Το Καθολικό αυτό της Μονής μαζί με τους άλλους ναούς του Αγίου Αντωνίου, των Ασωμάτων Ταξιαρχών Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, την ερειπωμένη καμαροσκέπαστη εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, τα ναΰδρια του Αγίου Βασιλείου και Αγίου Νικολάου και τους τρεις ερειπωμένους ναούς της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Κωνσταντίνου και του Αγίου Γεωργίου, που απλώνονται στην περιοχή του οικισμού του Παλαιού Πυλίου, είναι ιδιαίτερης ιστορικής αξίας καθώς αποτελούν ένα ξεχωριστό αριθμό τοιχογραφημένων ναών βυζαντινής και μεταβυζαντινής εποχής. Από το πλήθος αυτών των εκκλησιών  η περιοχή ονομάστηκε από τους αρχαιολόγους στη δεκαετία του 1980 ο «Μυστράς της Δωδεκανήσου».

Για το πώς βρέθηκε στην Κω ο Όσιος Χριστόδουλος, πώς έκτισε το Καθολικό της Μονής του και πολλά άλλα, περιγράφει ο ίδιος με κάθε λεπτομέρεια στα κείμενά του που φέρουν την ονομασία: Υποτύπωσις και Κωδίκελλος. Περισσότερα μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει στα βιβλία μου: «Ιστορία της Νήσου Κω», 1990 σελ.230-239 και «Τα Κάστρα της Νήσου Κω», 2008, σελ.63-82.

Εκείνο όμως που πρέπει να επισημανθεί εδώ  είναι  η αναγκαιότητα της ένταξης του Μυστρά της Δωδεκανήσου, δηλαδή ολόκληρου του χώρου του Παλαιού Πυλίου,  στα επισκέψιμα Μνημεία Θρησκευτικού και Προσκυνηματικού Τουρισμού της Ελλάδας. Η εγκατάλειψη στη θλιβερή και φθοροποιό επίδραση του χρόνου της   αναπτυχθείσας παλαιότερα ευρύτερης αυτής οικιστικής  περιοχής δεν τιμά τον τόπο μας και τους ανθρώπους του. Σε άλλα μέρη της Ελλάδας ένα τέτοιο σπάνιο σε πνευματικό και πολιτιστικό πλούτο συγκρότημα μνημείων δεν θα εγκαταλειπόταν ποτέ στην τύχη του.

   

Επιβάλλεται, λοιπόν, η όσο το δυνατόν γρηγορότερη φροντίδα για αποκατάσταση του χώρου  από μέρους τουΥπουργείου Πολιτισμού με τη σύμπραξη φυσικά του Δήμου Κω και  την καθοδήγηση της Ιεράς Μητρόπολης Κώου & Νισύρου.  Ας μη ξεχνούμε ότι ιδιαίτερα αυτές τις χρονιές που επιδιώκουμε την αύξηση των αφίξεων των Ρώσων τουριστών στα νησιά μας η αναγκαιότητα αυτή μπορεί να αποβεί μοχλός πραγματικής ανάπτυξης και περαιτέρω σύσφιγξης των σχέσεων των δυο Ορθόδοξων λαών μας.