Το Δωδεκανησιακό Ζήτημα κατά τη δεκαετία του 1920 βρέθηκε στο επίκεντρο έντονων διπλωματικών διαβουλεύσεων ανάμεσα στην Ιταλία και την Ελλάδα, ενώ πολύ εύθραυστες συμφωνίες για την τύχη των νησιών μας εξυφάνθηκαν στο προσκήνιο. Μόλις είχε αναγγελθεί απ’ την Ιταλία ότι η μεταξύ αυτής και της Ελλάδας Συνθήκη των Σεβρών της 28ης Ιουλίου/10ης Αυγούστου του 1920 έπρεπε ν’ αναθεωρηθεί και το ανεπανάληπτο εκείνο και θαυμαστό διπλωματικό κατόρθωμα του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου, που με την υπογραφή του στη Συνθήκη εκείνη απελευθέρωνε τα Δωδεκάνησα απ’ τον ξενικό ζυγό, έμελλε ν’ αποδειχτεί απλή χίμαιρα, η οποία θα έσβηνε τις ελπίδες και τα οράματα των Κώων και όλων των Δωδεκανησίων για την εθνική τους αποκατάσταση.
Εκμεταλλευόμενη, λοιπόν, η Ιταλία τη νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε, εξαιτίας της ήττας του Βενιζέλου στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920, κατήγγειλε τη Συνθήκη των Σεβρών ως μη ικανοποιούσα τα συμφέροντά της και κωλυσιεργώντας κάθε ευνοϊκή για την τύχη των Δωδεκανησίων προσπάθεια δεν θα διστάσει να καταφύγει ακόμη και σε πλαστογραφία της θέλησης και του πόθου των κατοίκων των νησιών μας, παρουσιάζοντάς τους (άκουσον!, άκουσον!) ως αρνησιπάτριδες.
Έτσι στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» της Αθήνας (φύλλο 17ης Απριλίου του 1921) θα δημοσιευθεί τηλεγράφημα απ’ τη Ρώμη, σύμφωνα με το οποίο στο εκεί συνελθόν Ανατολικό Συνέδριο διαβάστηκε Υπόμνημα των κατοίκων της Κω, όπου τάχα ζητείται η παράταση της Ιταλικής Κατοχής. Το Υπόμνημα αυτό φρόντισαν οι Ιταλοί να διαβιβάσουν στο Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, στα Αρχεία του οποίου υπάρχει μέχρι σήμερα.
Αυτή όμως η ψευδέστατη και συκοφαντική είδηση μόλις έφθασε στην Κω εξόργισε τόσο πολύ τους Κώους, που συγκρότησαν αμέσως Ανώτατο Επαρχιακό Συμβούλιο με εκπροσώπους τους απ’ την πόλη και τα χωριά και απηύθυναν επιστολή στο Υπουργείο των Εξωτερικών της Ελλάδας, με ημερομηνία 30 Απριλίου του 1921, ζητώντας του να διαψεύσει επίσημα αυτή την κακόπιστη πληροφορία. Τόνιζαν, μάλιστα, ανάμεσα στ’ άλλα ότι όχι μόνο δεν έστειλαν τέτοιο υπόμνημα, αλλ’ αντίθετα με επανειλημμένα Ψηφίσματά τους προς την Ελληνική Κυβέρνηση και στα Συνέδρια Ειρήνης του Λονδίνου το 1913 και του Παρισιού το 1919 διαμαρτύρονταν για την παράταση της Ιταλικής Κατοχής στα νησιά μας.
Είναι ευτύχημα που στον Ζ΄ Κώδικα Συνεδρίων (σελ. 488-489) της Ιεράς Μητροπόλεως Κω βρίσκεται καταχωρημένη η απαντητική αυτή Επιστολή του Ανωτάτου Επαρχιακού Συμβουλίου της Κω προς το Υπουργείο των Εξωτερικών της Ελλάδας (αν και απουσιάζει, δυστυχώς, από τα αρχεία του πιο πάνω Υπουργείου) για να αποκαταστήσει πλήρως την ιστορική αλήθεια σε σχέση με την ανυπόστατη, κακόβουλη και ατελέσφορη εκείνη προσπάθεια των Ιταλών κατακτητών. [Για το θέμα αυτό βλέπε και στο βιβλίο μου: «Ιστορία της Νήσου Κω. Αρχαία-Μεσαιωνική-Νεότερη», 1990, σελ. 436 και αγγλόφωνη έκδοση, 2015, σελ. 429].
Εκμεταλλευόμενη, λοιπόν, η Ιταλία τη νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε, εξαιτίας της ήττας του Βενιζέλου στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920, κατήγγειλε τη Συνθήκη των Σεβρών ως μη ικανοποιούσα τα συμφέροντά της και κωλυσιεργώντας κάθε ευνοϊκή για την τύχη των Δωδεκανησίων προσπάθεια δεν θα διστάσει να καταφύγει ακόμη και σε πλαστογραφία της θέλησης και του πόθου των κατοίκων των νησιών μας, παρουσιάζοντάς τους (άκουσον!, άκουσον!) ως αρνησιπάτριδες.
Έτσι στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» της Αθήνας (φύλλο 17ης Απριλίου του 1921) θα δημοσιευθεί τηλεγράφημα απ’ τη Ρώμη, σύμφωνα με το οποίο στο εκεί συνελθόν Ανατολικό Συνέδριο διαβάστηκε Υπόμνημα των κατοίκων της Κω, όπου τάχα ζητείται η παράταση της Ιταλικής Κατοχής. Το Υπόμνημα αυτό φρόντισαν οι Ιταλοί να διαβιβάσουν στο Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, στα Αρχεία του οποίου υπάρχει μέχρι σήμερα.
Αυτή όμως η ψευδέστατη και συκοφαντική είδηση μόλις έφθασε στην Κω εξόργισε τόσο πολύ τους Κώους, που συγκρότησαν αμέσως Ανώτατο Επαρχιακό Συμβούλιο με εκπροσώπους τους απ’ την πόλη και τα χωριά και απηύθυναν επιστολή στο Υπουργείο των Εξωτερικών της Ελλάδας, με ημερομηνία 30 Απριλίου του 1921, ζητώντας του να διαψεύσει επίσημα αυτή την κακόπιστη πληροφορία. Τόνιζαν, μάλιστα, ανάμεσα στ’ άλλα ότι όχι μόνο δεν έστειλαν τέτοιο υπόμνημα, αλλ’ αντίθετα με επανειλημμένα Ψηφίσματά τους προς την Ελληνική Κυβέρνηση και στα Συνέδρια Ειρήνης του Λονδίνου το 1913 και του Παρισιού το 1919 διαμαρτύρονταν για την παράταση της Ιταλικής Κατοχής στα νησιά μας.
Είναι ευτύχημα που στον Ζ΄ Κώδικα Συνεδρίων (σελ. 488-489) της Ιεράς Μητροπόλεως Κω βρίσκεται καταχωρημένη η απαντητική αυτή Επιστολή του Ανωτάτου Επαρχιακού Συμβουλίου της Κω προς το Υπουργείο των Εξωτερικών της Ελλάδας (αν και απουσιάζει, δυστυχώς, από τα αρχεία του πιο πάνω Υπουργείου) για να αποκαταστήσει πλήρως την ιστορική αλήθεια σε σχέση με την ανυπόστατη, κακόβουλη και ατελέσφορη εκείνη προσπάθεια των Ιταλών κατακτητών. [Για το θέμα αυτό βλέπε και στο βιβλίο μου: «Ιστορία της Νήσου Κω. Αρχαία-Μεσαιωνική-Νεότερη», 1990, σελ. 436 και αγγλόφωνη έκδοση, 2015, σελ. 429].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου